- پیشینه تاریخی واقعه عاشورا
- زمینههای اجتماعی انحراف جامعه
- عوامل انحراف جامعه
- تشابه جامعه ما با زمان امام حسین (علیه السلام)
- راه مقابله با سیاستهای شیطانی
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد لله رب العالمین، و الصلوه و السلام علی سید الانبیاء و المرسلین، ابی قاسم محمد و علی آله الطیبین الطاهرین المعصومین، اللهم کن لولیک حجه بن الحسن صلواتک علیه و علی آبائه فی هذه ساعه و فی کل ساعه ولیا و حافظا و قائدا و ناصرا و دلیلا و عینا حتی تسکنه ارضک طوعا و تمتعه فیها طویلا. السلام علیک یا ابا عبدالله و علی الارواح التی حلت بفنائک.
فرا رسیدن ایام سوگواری سالار شهیدان ابی عبدالله الحسین (علیه السلام) را به پیشگاه ولی عصر ارواحنا فداه، مقام معظم رهبری، مراجع تقلید و همه شیفتگان مکتب اهل بیت (علیه السلام) تسلیت عرض میکنم و از خدای متعال درخواست میکنم که در دنیا و آخرت دست ما را از دامان آن حضرت کوتاه نفرماید.
شبهای گذشته چند سؤال مطرح شد و هدف این بود که این گونه سؤالها را که به طور طبیعی برای نوجوانان مطرح میشود، در حد توان و با بینایی نسبتا روشن و قابل فهم عرضه کنیم تا خدمتی به فرهنگ عاشورا کرده باشیم. البته جواب این سؤالها برای همه ما به صورت اجمال ثابت است. اما در مقام بحث و گفتگو، شاید برای نوجوانان به صورت تفصیلی مشخص نباشد.
سؤال این بود که چرا باید برای (علیه السلام) عزاداری کنیم؟ و بعد این سؤال مطرح شد که چرا در میان ائمه اطهار (علیه السلام) بیشتر توجهات به سیدالشهداء (علیه السلام) معطوف است و عمده عزاداریها برای ایشان و به نام آن حضرت انجام میشود؟ و چرا در روایات برای سیدالشهداء (علیه السلام) ویژگیهای خاصی ذکر شده است؟ و چرا این توجهات و عزاداریها در فرهنگ شیعه جایگاه خاصی را به خود اختصاص داده است؟ در این زمینه، مطالبی عرض شد.
وقتی سؤال عمیقتر بررسی شود طبعا این پرسش مطرح میشود که چرا باید شرایطی پیش بیاید که علی رغم آن که زمان زیادی از رحلت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نگذشته، نوه عزیز او به این صورت فجیع به شهادت برسد؛ به صورتی که اگر نگوییم در تاریخ بی نظیر است، میتوان گفت بسیار کم نظیر است. شاید بخشی از حوادث آن را بتوان در تاریخ یافت، اما نمونهای از حوادث کربلا را به صورت یکجا در هیچ موردی نمیتوان دید. در تاریخ این مجموعه این مصیبتها را که در ظرف چند روز پی در پی اتفاق افتاده باشد، سراغ نداریم. البته ما از تاریخ تمام کشورهای عالم اطلاع نداریم، اما به اندازهای که شنیدهایم و نقل کردهاند این گونه حادثهای با این خصوصیات نمیتوان یافت.
به هر حال وضع بسیار فجیعی بود. حتی اگر ما فرض کنیم بسیاری از مطالب نقل شده در کتابهای مقتل و آن چه مرثیه خوانها میگویند، چندان اعتبار و سندی نداشته باشد،اما یک سری قطعیات وجود دارد که جای هیچ شک و تردیدی در آنها نیست.
البته کسانی که با تاریخ و مقتل آشنایی دارند، میدانند که ممکن است بسیاری از این مطالب واقع شده باشد. اما اگر فقط به همان موارد قطعی هم توجه کنیم میبینیم بسیار رفتارهای قساوتآمیز، بی رحمانه، دور از انصاف، دور از انسانیت و حتی دور از خوی عربی انجام شده است. آخر عربها در میان اقوام دنیا ویژگی هایی را به خود اختصاص میدهند و به آن میبالند و آنها را از صفات برتر خود میدانند و کما بیش نیز این طور است. مثلا مهمان نوازی برای عربها یک صفت شناخته شده و ثابت است. این صفت از قدیم برای عربها شناخته شده است و حالا هم همین طور است. صفت ممتاز خوی پسندیدهای است که اعراب دارند. البته بسیاری از کسانی که به صورت قبیلهای و ایل نشینی زندگی میکنند این صفت را دارند. اما شاید از عربها از قدیم این صفت برجستهتر بوده است. اگر کسی بر عربی وارد شود و چیزی از او نخورد، نیاشامد، تناول نکند، این به منزله جنگ با او تلقی میشود. آن قدر پذیرایی از مهمان را لازم میدانستند که اگر کسی بر آنها وارد شود، حتما باید چیزی تناول کند. با توجه به این صفت عرب، آنها از یک گروه مهمان با دوازده هزار نامه دعوت میکنند، ولی حتی از دادن یک جرعه آب به طفل شش ماهه آنها امتناع میکنند. این قساوت را در کجای تاریخ میتوان یافت؟
چرا این مصیبتها اتفاق افتاد؟ چطور شد که این حادثه عظیم، این مسائل غیر قابل وصف و غیر قابل هضم که پذیرفتن آن مشکل است و انسان به سختی میتواند باور کند که چنین چیزهایی واقع شده باشد، اتفاق افتاد؟ البته این سؤال برای هر کسی ممکن است مطرح شود، طبعا برای نوجوانی که تازه با این سؤال آشنا میشود، جدیتر مطرح میشود، که چرا این گونه شد؟ آیا عدهای دشمنان کافر از خارج مرزهای اسلامی این حوادث را آفریدند؟ آیا آنها که با فرزندان پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) به این صورت برخورد کردند، از کفار، از مشرکین یا از مذاهب دیگر بودند؟ یهودی بودند یا نصرانی بودند؟
تاریخ میگوید خیر، چنین چیزی نبود. هیچ کس تا حالا نگفته یهودیان آمدند حادثه کربلا را آفریدند،با این که قرآن میفرماید:اشد الناس عداوه للذین آمنوا الیهود(30)؛ ولی هیچ کس نگفته این حادثه را یهودیان ایجاد کردند و قاتلان سیدالشهداء (علیه السلام) یهودی بودند، هیچ کس نگفته قاتلان سیدالشهداء (علیه السلام) نصرانی بودند، هیچ کس نگفته قاتلان سیدالشهداء (علیه السلام) زرتشتی بودند و هیچ نگفته قاتلان سیدالشهداء (علیه السلام) مشرک بودند.
چطور شد که مسلمانها خودشان اقدام به چنین کار پستی کردند، یک چنین گناه بزرگی و یک چنین جنایت نابخشودنی را مرتکب شدند؟
سؤال بسیار مهم و بجایی است، و جا دارد که جوابی روشن و تفصیلی به آن داده شود. به عنوان مقدمه رسیدن به جواب کامل، باید حداقل تاریخ صدور اسلام از زمان ظهور پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و سپس زمان خلفا را مرور کنیم. برای این که به جواب روشن و قانع کنندهای برسیم باید آن تاریخ را به صورت تحلیلی بررسی کنیم. ولی این بررسی تحلیلی، در حد تخصص بنده و در ظرفیت یک مجلس نیست. بنابر این باید حداقل مروری اجمالی به آن تاریخ بکنیم. کسانی که مایل باشند میتوانند بیشتر تحقیق کنند.