انسان به مال و فرزند، علاقه فراوان دارد. مال و فرزند، در قرآن کریم غالباً، همراه یکدیگر مورد توجه قرار گرفتهاند مثل:
و اعلموا أنما اموالکم و اولادکم فتنه و أن الله عنده اجر عظیم.(245)
[و بدانید که اموال و فرزندان شما وسیله آزمایشاند و نزد خدا پاداشی بزرگ هست].
و ما اموالکم و لا اولادکم بالتی تقربکم عندنا زلفی.(246)
[این اموال و فرزندان شما نیستند که شما را در نزد ما مقرب سازند].
و امددناکم باموال و بنین و جعلناکم اکثر نفیراً.(247)
[شما را به اموال و فرزندان مدد کردیم و نفراتتان را افزون نمودیم].
المال و البنون زینه الحیواة الدنیا و الباقیات الصالحات خیر عند ربک.(248)
[مال و فرزندان زینت بخش زندگی است و اعمال صالح نزد خدا بهتر است].
در آیات بالا و آیات فراوان دیگری(249) پیوسته، این دو چیز مطلوب و مورد علاقه انسان همراه هم ذکر شده، ارزشهای مثبت و منفی مشترکی برای آن دو مطرح گردیده و با تعابیر گوناگون از آن دو یاد شده است. تعابیری مانند اموال واولاد، المال و البنون، مالاً و ولدا، انعام وبنین و نظایر آنها پیوسته، در کنار هم آمده و مورد ارزیابی قرار گرفته گویی این دو دارای حکم واحدی هستند.
ما نیز در این نوشته به قرآن اقتدا کرده و این دو موضوع را همراه آورده و از زوایای مختلف به تجزیه و تحلیل آن دو پرداختهایم.