مسکن و لباس در دنیا، در اصل، برای رفع نیازهای اولیه انسان است و اگر نداشته باشد در برابر سرما و گرما و خطرها و آفات جوی و نظایر آنها نمیتواند سلامتی خودش را حفظ کند و در بعضی موارد نیز اغراض دیگری مثل تجمل و زیبایی، از پوشش لباس دنبال میشود.
ولی التذاذ و بهرهگیری از لباس اختصاص به دنیا ندارد بلکه در عالم آخرت نیز خداوند هم لباس زیبا و مطلوب و هم مسکن و مأوای خوب و مطلوب برای مؤمن فراهم میآورد و آیات قرآن در مواردی گواه بر این حقیقت است.
در دو آیه از آیات قرآن، خدای متعال به مؤمنین وعده داده است که مساکن و جایگاههای خوبی در بهشت به شما خواهیم داد. در این دو آیه بویژه از تعبیر مسکن استفاده شده، با آیات فراوانی که در آنها از تعبیر جنت و بهشت استفاده شده است تفاوت بارز دارند. خداوند، در این دو آیه میفرماید:
و مساکن طیبه فی جنات عدن(207)
و جایگاهها و مسکنهای پاکیزه در بهشتی که جایگاه و اقامتگاه برای زندگی انسان است.
در این دو آیه هم از تعبیر مسکن و هم از تعبیر عدن که به معنی اقامتگاه و جای زندگی است استفاده شده و علاوه بر آن دو از تعبیر جنات نیز که در آیات فراوان دیگری به کار رفته است در این دو آیه نیز بهرهگیری شده است.
در چند آیه نیز آمده است که بهشتیان لباسهای زیبایی دارند و از این حقیقت با تعابیر مختلف سخن به میان کشیده یک جا میگوید:
و یلبسون ثیابا خضرا من سندس واستبرق.(208)
و لباسهای سبز از جنس حریری و دیبا میپوشند.
و در جای دیگری میگوید:
و یلبسون من سندس واستبرق متقابلین(209).
لباسهایی از جنس حریر و دیبا پوشیده روبروی هم مینشینند.
و در جای سومی چنین آمده است که:
عالیهم ثیاب سندس خضر واستبرق.(210)
بر تنشان لباسهایی از حریر سبز و دیبا هست.
از مجموعه آیات فوق میتوان دریافت که استفاده از لباس و مسکن هم در این جهان و هم در جهان آخرت، برای انسان پیش بینی شده است و لذت بردن از آن مثل سایر لذتهای دیگر جنبه فطری دارد. این نیازها نیازهایی طبیعی هستند و خدا انسان را به گونهای آفریده است که این نیازها را احساس میکند و از تأمین آنها لذت میبرد و بر عکس، اگر به اینگونه خواستههای خود نرسد و ما یحتاج خود را در این موارد نباید، متأثر و متألم خواهد شد و در واقع، لذت و الم انسان، اثر طبیعی بود و نبود این نعمتها و چیزهای مورد نیاز انسان است.