مسئولین فرهنگی کشور و کارگزاران امور فرهنگی در هر سطحی باید احساس کنند که امروز سربازان این قضیه هستند و بدانند که چگونه باید دفاع کنند و چکار خواهند کرد. مثل جنگ نظامی چشمها را باید باز کرد و صحنه را شناخت. در جنگ نظامی هم، هر طراحی که بدون شناسائی و بدون دیدهبان و بدون دانستن وضعیت دشمن چشمش را ببندد و سرش را بیندازد پائین، برود جلو شکست خواهد خورد. در جنگ فرهنگی هم همین طور است. اگر ندانید دشمن چکار میکند، یا از آن کس که میداند فرمان نبرید و از فرمانده فرهنگی دستور نگیرید، یا اگر او از نیروهای شما استفاده نکند و مانور یا سازماندهی را درست انجام ندهد، پشت سرش شکست است.(270)