رسالت پیامبر جهانی بود، زیرا پیامبر میفرماید:
اوحی الی هذا القرآن لانذرکم و من بلغ(320) این قرآن به من وحی شد تا شما و هر که را پیام به او برسد هشدار دهم.
در جای دیگر میفرماید: ما تو را نفرستادیم مگر برای تمام مردم(321) و در جای دیگر میخوانیم: انی رسول الله الیکم جمیعاً(322)
بارها قرآن میفرماید: خداوند پیامبرش را با هدایت و همراه با دین حق فرستاد تا آن را بر همه دینها پیروز گرداند.(323)
در روایات میخوانیم پیامبر فرمود: من مبعوث به هر سفید و سیاه و سرخپوشی هستم(324)
از نشانههای دیگر رسالت جهانی پیامبر اسلام حدیث معروفی است که فرمود: حلال محمد تا روز قیامت حلال است و حرام محمد تا روز قیامت حرام است و نامههایی که حضرت به پادشاه حبشه، ایران، بحرین، رم، جندل،، مصر، شام، یمامه، عمان، حضرموت، نجران، یمن، سماوه و رؤسای قبایل نوشت که تعداد نامهها تا 185 مورد شناسایی شده است.(325) جالب آن که این کار چنان به سرعت انجام گرفت که در یک روز بعد از نماز صبح اصحابش را احضار و سخنرانی تحریکآمیزی کرد و 6 نفر را به گوشه جهان فرستاد.(326)
جهانی بودن رسالت پیامبر در آیه 90 سوره انعام و 70 سوره یس و 85 سوره آل عمران و آغاز سوره فرقان نیز مطرح شده است.
سؤال: اگر رسالت پیامبر جهانی است، پس چرا در بعضی آیات پیامبر مأمور میشود که بستگان نزدیک و انذر عشیرتک الاقربین(327) یا مردم مکه را هشدار دهد؟ لتنذر ام القری و من حولها(328)
پاسخ: آیات و روایات جهانی بودن رسالت را به روشنی ثابت میکند، لیکن در اجرای هر طرح کلی حرکتها، گام به گام است. پیامبر در آغاز باید به خود برسد، و ثیابک فطهر(329)، و الرجز فاهجر بعد به بستگان و سپس به مردم منطقه و آنگاه بلاد دیگر.