سیره حضرت با اینگونه افراد مدارا بود. قرآن به حضرت دستور داد که اگر مشرکی از تو امان و پناه خواست، به او پناه بده تا کلام خدا را بشنود. سپس او را به مکان امنش برسان. چرا که آنان گروهی نا آگاهند. (و شاید با شنیدن آیات و دیدن محبت هدایت شوند.)(274)
آری اسلام دین رأفت و آزادی و طرفدار ایمانی است که بر اساس فکر و تدبر و انتخاب و مهلت باشد، نه ایمانی بر اساس ترس و اجبار، حتی در شرائط جنگی به کافر فرصت تحقیق میدهد. زیرا انحراف بعضی بخاطر عدم تبلیغ ماست، نه کینه و لجاجت آنان. آری، اسلام راه فکر و تحقیق را حتی روی افراد مهدورالدم که احتمال هدایتشان میرود باز کرده است. مکتبی که منطق دارد عجله ندارد. به علاوه او را در امان کامل به منزلش بر سانید تا آسوده فکر کند.
آری، اگر روزی کافران وجود پیامبر را مانع آزادیهای منحرفانه خود میپنداشتند، در عوض زمانی فرا رسید که وجود پیامبر مانع نزول عذاب و قهر الهی بر امت میشد. و ما کان الله لیعذبهم و انت فهیم(275)
اگر روزی مشرکان مکه راه را بر پیامبر بستند و در صلح نامه حاضر نشدند که نام محمد به عنوان رسول الله نوشته شود، در عوض خدا آیه محمد رسول الله(276) را که برای همیشه در تاریخ ماندگار شد.