قبلاً گفتیم صفات و افعال اختیاری انسان که در حیطه بحثهای اخلاقی و ارزشی قرار میگیرند ممکن است با توجه به متعلقشان بر سه دسته تقسیم شوند: نخست آنها که به خدا مربوط میشود، دوم آنها که به خود انسان مربوط میشود و سوم آنچه که مربوط به مخلوقات خداست.
از گروه اول، نخستین فعل نفسانی که در ارتباط با خدای متعالی در اینجا مطرح میشود ایمان است که در گذشته گفتهایم: ریشه ارزش سایر افعال و صفات نفسانی است، در حیطه اخلاق و بحثهای اخلاقی قرار میگیرد. همچنین، گفتیم: که برای تحقق ایمان در نفس انسان، شناختن متعلق ایمان یک شرط لازم است و از آنجا که علم نیز معمولاً، از راههای اختیاری حاصل میشود، میتواند در زمره افعال ارزشمند اخلاقی شمرده شود. بنابراین، نتیجه میگیریم که تحصیل علم نسبت به متعلق ایمان مثل خدا، ارسال رسل، انزال کتب، بعث و نشور و حساب شرط لازم برای پیدایش ایمان در نفس است چنانکه ایمان هم شرط لازم و ریشه و اساس سایر ارزشهای اخلاقی میباشد.
بنابراین، قبل از همه لازم است درباره کسب علم و معرفت نسبت به خدای متعال که محور بقیه است به بحث و بررسی بپردازیم و پاسخگوی سوالاتی باشیم که در این زمینه قابل طرح است نظیر آنکه: منظور از معرفت خدا چیست؟ معرفت خدا چگونه حاصل میشود؟ این معرفت از چه ارزشی برخوردار است؟ و در نهایت آفات و موانع آن چه هستند؟ چرا که،این وظیفه اخلاق و عالم اخلاقی است تا درجه اهمیت و ارزش هر چیزی را و از آن جمله این علم را تعیین، راه تحصیل آن را تبیین و طریقه نگهداری آن را با بررسی موانع و آفات در اختیار دیگران قرار دهد.