ارتباط نیت با خداوند درجات مختلفی دارد: گاهی کار بخاطر خود خداوند انجام میشود و انسان صرفاً، چون خداوند را دوست دارد، کاری را که مرضی وی باشد انجام میدهد چنانکه در بعضی روایات از ائمه اطهار(علیه السلام) وارد شده است که:
انما اعبده حبا له. یا انما اعبده شکرا له.
(خدا را به خاطر دوستی و محبت او و یا به خاطر سپاس از او پرستش میکنم.)
گاهی کار را برای دستیابی به نعمتهای خداوند انجام میدهد اما از آن جهت که از ایمان به خدا سرچشمه میگیرد؛ یعنی، نعمت را چون خداوند اعطاء میکند و از دست خداست میخواهد و برای آن کار میکند. کسانی که برای تحصیل ثوابهای اخروی و امنیت از عذاب خدا کار میکنند آن هم ارزش دارد ولی در مقایسه با کاری که فقط برای خداوند انجام میشود ارزش نازلتری دارد. خلاصه کاری از نظر اسلام ارزش دارد که بدون واسطه یا معالواسطه با خداوند رابطه پیدا کند و علت اینکه نیت، موجب ارزش کار میشود، رابطه با خداست؛ زیرا، بوسیله نیت است که این رابطه تحقق میپذیرد.