به قدری احترام و تکریم به مردم در نظر رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم مهم و ارزنده بود که اگر کسانی از انجام این وظیفه اخلاقی شانه خالی میکردند، مورد تعرض شدید آن حضرت واقع میشدند.
در یکی از غزوات، پیامبر گرامی صلی الله علیه و آله و سلم در عسکرگاه خود مشغول نماز بود. چند نفر مسلمان از جلوی جایگاه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم عبور میکردند.
لحظهای توقف نمودند و از اصحاب آن حضرت که شرفیاب محضرش بودند، احوال پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را سوال کردند و درباره آن جناب دعا و ثنا گفتند. عذر خواستند از این که عجله داریم وگرنه توقف میکردیم تا رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم از نماز فارغ شود. به آن حضرت ابلاغ سلام نمودند و راه خود را در پیش گرفتند و رفتند.
پس از نماز، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم غضبآلود روی از قبله گرداند و فرمود: عجب است! جمعی در مقابل شما توقف میکنند و از من پرسش مینمایند و سلام میرساند، شما به احترام آنان قیام نمیکنید و برای آنها خوردنی حاضر نمینمایید!
سپس از جعفر طیار سخن گفت و مراتب کرامت نفس و ادب و احترام او را در مقابل دیگران خاطرنشان کرد.(284)