عدة من أصحابنا عن أحمد بن محمد بن خالد عن یعقوب بن یزید عن ابراهیم بن محمد النوفلی رفعه الی علی بن الحسین علیهالسلام قال: مرّ رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم براعی ابل فبعث یستسقیه فقال: امّا ما فی ضروعها فصبوح الحیّ و امّا ما فی آنیتنا فغبوقهم فحلب له ما فی ضروعها و اکفأ ما فی انائه فی اناء رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و بعث الی بشاة و قال: هذا ما عندنا و ان أحببت أن نزیدک زدناک قال: فقال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم اللهم ارزقه الکفاف فقال له بعض أصحابه یا رسول الله دعوت للذی ردّک بدعاء عامّتنا نحبّه و دعوت للذی أسعفک بحاجتک بدعاء کلّنا نکرهه فقال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: ان ما قلّ و کفی خیر ممّا کثر و ألهی اللهم ارزق محمدا و آل محمد الکفاف؛(208)
رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم از بیابانی میگذشت، شترانی دید که مشغول چرا هستند و شترچران مراقب آنهاست. حضرت کسی را نزد او فرستاد تا قدری شیر برای رفع عطش از وی بخواهد.
شتربان گفت: شیری که در پستان شترهاست، غذای صبح عشیره است و شیری که در ظروفمان هم اکنون موجود است، غذای شب آنهاست و چیزی به فرستاده رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم نداد.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم دربارهاش دعا کرد و فرمود: بار الها! مال و اولادش را زیاد کن!
از آنجا گذشتند، به چوپانی رسیدند که گوسفند میچراند. برای گرفتن شیر، شخصی را نزد وی فرستادند. او گوسفند را دوشید و در ظرف پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم ریخت، به علاوه شیری را که در ظرف خود قبلا دوشیده بود، در ظرف شیر آن حضرت اضافه کرد و گوسفندی را نیز فرستاد و پیام داد: این چیزی بود که نزد ما وجود داشت و اگر دوست دارید بر آن بیفزاییم.
رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم درباره او دعا کرد و گفت: بار الها! به وی به اندازه کفاف زندگی عطا فرما!
بعضی از اصحاب عرض کردند: شما درباره کسی که ردّتان نمود، دعایی کردید که همه ما دوستدار آن هستیم و درباره کسی که حاجت شما را برآورده ساخت، دعایی نمودید که همه ما نسبت به آن کراهتی داریم و بیمیلیم.
حضرت فرمود: مال کم که برای زندگی کفایت میکند، بهتر از مال بسیاری است که موجب غفلت آدمی از خداوند می شود. آنگاه درباره محمد و آل محمد دعای کفاف فرمود.(209)