شبی مرد عربی در خارج شهر با زن جوان زیبایی برخورد نمود. از او خواست که با وی بیامیزد.
زن گفت: اگر در ضمیرت واعظ دینی نداری، آیا عقلت نمیتواند، تو را از این کار زشت و نادرست باز دارد؟
مرد در جواب گفت: به خدا جز ستارگان آسمان کسی ما را نمیبیند.
زن گفت: پس ستاره آفرین، یعنی خدا، کجاست؟
مرد از شنیدن این سخن شرمسار شد و گفت توبه کردم و از این کار منصرف شد.(45)
سخنان پاک و بیآلایش این زن مسلمان، روشنگر این حقیقت است که چگونه ایمان به خدا و اعتقاد به احاطه علمی پروردگار، ضامن اجرای قانون الهی است و میتواند در شب تیره و در محیط خلوت بیابان، یک فرد با ایمان را از عمل منافی با عفت بازدارد.(46)