عن علی بن الحسین علیهالسلام قال: مر موسی بن عمران علی نبینا و آله و علیه السلام برجل و هو رافع یده الی السماء یدعو الله فانطلق موسی فی حاجته فغاب سبعة ایام ثم رجع الیه و هو رافع یده الی السماء فقال: یا رب هذا عبدک رافع یدیه الیک یسألک حاجته و یسألک المغفرة منذ سبعة ایام لا تستجیب له قال فأوحی الله الیه یا موسی لو دعانی حتی تسقط یداه أو تنقطع یداه أو ینقطع لسانه ما استجبت له حتی یأتینی من الباب الذی أمرته(43)
امام سجاد علیهالسلام فرمود:
حضرت موسی بن عمران از رهگذری عبور میکرد. مردی را دید که دست به سوی آسمان برداشته و خدا را میخواند. موسی علیهالسلام از پی کار خود رفت و پس از هفت روز مراجعت نمود. مشاهده کرد او همچنان دست به آسمان دارد و دعا میکند.
موسی علیهالسلام عرض کرد: بار الها! این بنده هفت روز است که دعا میکند، حاجتش را برآوری و تو خواستهاش را اجابت ننمودهای.
خداوند به موسی علیهالسلام وحی فرستاد که:
اگر او مرا آنقدر بخواند که دستش بیفتد و زانویش قطع شود، دعایش را مستجاب نمیکنم، مگر از راهی که مقرر داشتهام و به او امر کردهام برود و مرا بخواهد.
خداوند متعال در نظام تکوین، وسایلی را مقرر فرموده است که مجاری فیض اوست و افراد با ایمان، عطایای الهی را از راه آن مجاری طلب میکنند.
روزیدهنده و رزاق، ذات اقدس الهی است، اما مجرای رزق، کشاورزی و دامداری و پرورش درختان میوه است.
کسی که آب و خاک و قدرت کار دارد، باید رزق خود را از مجاری تعیینشده به دست آورد. اگر چنین انسانی وظیفه خود را انجام ندهند و بخواهد با دعا از خداوند رازق درخواست روزی نماید، مطرود درگاه الهی خواهد بود و دعایش قابل استجابت نیست.(44)