تربیت
Tarbiat.Org

اخلاق در قرآن جلد سوّم - فروع مسائل اخلاقی‏
آیت الله مکارم شیرازی با همکاری جمعی از فضلاء و دانشمندان‏‏‏‏‏

17: اجتماع‏گرایی و انزواطلبی‏

اشاره :
علمای اخلاق بحثی تحت عنوان مخالطه و عزّت در کتاب‏های اخلاقی آورده‏اند، و گاه اختلاف کرده‏اند که آیا مخالطه (اجتماع‏گرایی) افضل است، یا عزّت؟ (انزواطلبی) بعضی تمایل به افضل بودن مخلطه داشته‏اند، و بعضی به انزواطلبی، و گاهی نیز آن را تابع شرایط مختلف دانسته‏اند که در پاره‏ای از شرایط اوّلی مطلوب است و در پاره‏ای از شرایط دوّمی.
ولی محققان - مخصوصاً محققان عصر ما - با الهام گرفتن از کتاب و سنّت و دلیل عقل اصل و زندگی انسان را به اجتماع‏گرایی می‏دانند، و معتقدند انسان موجودی است اجتماعی، و تنها در سایه اجتماع می‏تواند به اهداف والای خود دست یابد، مشکلات خود را آسان‏تر مرتفع کند، و به سعادت مطلوب سریع‏تر برسد.
آنها معتقدند گوشه‏گیری و انزواطلبی نه با فطرت انسان سازگار است و نه با روح تعلیمات اسلام، بلکه اجتماع‏گرایی، روح تمام تعلیمات اسلام است از عبادات به صورت دسته جمعی انجام می‏شود گرفته تا مسائل مربوط به حقوق بشر و حکومت اسلامی، و امر به معروف و نهی از منکر و اجرای حدود و احقاق حقوق و تعاون در برّ و تقوا و مانند آن.
اسلام دست خدا را با جماعت می‏داند (ید اللّه مع الجماعة) و جدا شدن از صفوف مسلمین را سبب نفوذ شیطان شمرده و می‏فرماید: گوسفندان تک‏رو از گلّه طعمه گرگند (و الشّاذّ من الغنم للذّئب).(628)
با این اشاره به قرآن باز می‏گردیم و نمونه‏هایی از آیات را در این زمینه مورد بررسی قرار می‏دهیم.
1- و اعتصموا بحبل اللّه جمیعاً و لا نفرّقوا و اذکروا نعمة اللّه علیکم اذ کنتم أعداء فألّف بین قلوبکم فأصبحتم بنعمته اخواناً و کنتم علی شفا حفرة من النّار فأنقذکم منها کذالک یبیّن اللّه لکم آیاته لعلّکم تهتدون. (آل عمران - 103)
2- و من یشاقق الرّسول من بعد ما تبیّن له الهدی و یتّبع غیر سبیل المؤمنین نولّه ما تولّی و نصله جهنّم و سائت مصیراً. (نساء - 115)
3- هو الذّی أیّدک بنصره و بالمؤمنین - و ألّف بین قلوبهم لو أنفقت ما فی الأرض جمیعاً ما ألّفت بین قلوبهم و لکنّ اللّه ألّف بینهم انّه عزیز حکیم. (انفال - 62 و 63)
4- انّ اللّه یحبّ الّذین یقاتلون فی سبیله صفّاً کانّهم بنیان مرصوص. (صف - 4)
5- و جعلنا فی قلوب الّذین اتّبعوه رأفة و رهبانیّة ابتدعوها ما کتبناها علیهم الّا ابتغاء رضوان اللّه فما رعوها حقّ رعایتها. (حدید - 27)
ترجمه :
1- و همگی به ریسمان خدا (قرآن و اسلام و هرگونه وسیله وحدت) چنگ بزنید و پراکنده نشوید و نعمت (بزرگ) خدا را به یادآورید که چگونه دشمن یکدیگر بودید و او ایمان دل‏های شما الفت ایجاد کرد و به برکت نعمت او برادر شدید! و شما بر لب حفره‏ای از آتش بودید خدا شما را از آن نجات داد این چنین خداوند آیات خود را برای شما آشکار می‏سازد شاید پذیرای هدایت شوید.
2- کسی که بعد از آشکار شدن حق با پیامبر مخالفت کند و از راهی جز راه مؤمنان پیروی کند ما او را به همان راه که می‏رود می‏بریم و به دوزخ داخل می‏کنیم و جایگاه بدی دارد.
3- و اگر بخواهند تو را فریب دهند، خدا بر تو کافی است، او همان کسی است که تو را با یاری خود و مؤمنان تقویت کرد - و دل‏های آنها را با هم اُلفت داد! اگر تمام آنچه روی زمین است صرف می‏کردی که میان دلهای آنان اُلفت دهی نمی‏توانستی! ولی خداوند در میان آنها اُلفت ایجاد کرد! او توانا و حکیم است.
4- خداوند کسانی را دوست می‏دارد که در راه او پیکار می‏کنند گوئی بنائی آهنین‏اند!
5-... و در دل کسانی که از او پیروی کردند رأفت و رحمت قرار دادیم و رهبانیتی را که ابداع کرده بودند ما بر آنان مقرّر نداشته بودیم گرچه هدفشان جلب خشنودی خدا بود ولی حق آن را رعایت نکردند.