این خوی ناپسند، آثار ویرانگری در زندگی فردی و اجتماعی انسانها دارد. خسارتهایی که از این طریق، دامان انسان را میگیرد، فوقالعاده زیاد است. از جمله این که نیروها را به هدر میدهد و مانع رسیدن به مقصد میشود؛ مثلاً، اگر لشکر دشمن قصد بلاد اسلام را کند و سپاه اسلام صبر نکند تا لشکر دشمن در موقعیّت ضعف و آسیبپذیری قرار گیرند، یا قبل از آن که لشکر اسلام خود را بسیج و آماده کند و نقشههای جنگی را ترتیب دهد، به آنها حمله کند، نتیجهای جز شکست و از بین رفتن قوای اسلام و به هدر دادن نیروها و جسور شدن دشمن نخواهد داشت.
در کارهای شخصی و فردی نیز همین امر صادق است؛ زیرا هر حرکت عجولانه، سبب ناکامی و از بین رفتن نیروهاست.
در محجّةالبیضاء حدیث جالبی نقل شده که شاهد گویای گفتار فوق است، در این حدیث آمده است: هنگامی که حضرت مسیح علیه السّلام متولّد شد، نزد ابلیس آمدند و گفتند: امروز بتها سرنگون شدهاند (مگر خبری واقع شده!) ابلیس گفت: آری! حتماً حادثه بزرگی روی داده است، همین جا باشید تا تحقیق کنم و بازگردم. ابلیس پرواز کرد و تمام اطراف زمین را گردش نمود و چیزی نیافت، جز این که دید حضرت عیسی علیه السّلام متولّد شده و فرشتگان اطراف او حلقه زدهاند. ابلیس برگشت و به شیاطین خود گفت: دیشب پیامبری متولّد شده است. هیچ زنی باردار نشد و وضع حمل نکرد مگر این که من حاضر بودم، جز این یکی و شما مأیوس باشید از این که بعد از این بتپرستی رونقی پیدا کند؛ ولی (برای گمراهساختن فرزندان آدم)، از راه عجله و اعمال سبکسرانه وارد شوید (تا شیرازه زندگی آنها به هم بریزد).(729)