غفلت از بیماریهای خطرناک اخلاقی است و برای درمان آن باید از اصول کلّی حاکم بر این مباحث استفاده کرد.
نخست این که: به عواقب و پیامدهای غفلت بیندیشیم و آنچه را که در بحثهای گذشته، مخصوصاً روایاتی که در این باب ذکر شد، مورد توجّه قرار دهیم، که تأثیر به سزایی در زدودن آثار غفلت و بازگشت به یقظه و بیداری دارد؛ مثلاً، برای ترک اعتیاد به مواد مخدّر یا جلوگیری از ابتلا به آن، به اشخاصی اشاره میکنیم که به خاطر آن، به روز سیاه افتاده و آثار مرگبار آن، روح و جسم و پیوندهای خانوادگی و اجتماعیشان را نابود ساخته است تا از این طریق سایر مبتلایان، بیدار شوند و راه بازگشت را پیش گیرند و غیر مبتلایان نیز به هوش باشند و در دام آن گرفتار نشوند. همچنین به سراغ ریشهها رفت؛ زیرا تا ریشههای یک بیماری قطع نشود، درمان آن امکان ندارد.
در بحثهای گذشته ریشههای غفلت را مشروحاً ذکر کردیم که نیاز به تکرار نیست. علاوه بر مطالب گذشته، امور ذیل نیز برای زدودن اثرات زیانبار غفلت از وجود انسان بسیار مفید و اثربخش است: