غفلت و بیخبری سرچشمههای زیادی دارد که نخستین عامل آن، جهل و ناآگاهی است.
عدم شناخت مقام پروردگار، بیتوجّهی به مسئله قیامت، ناآگاهی نسبت به بیاعتباری مال و مقام و ثروت دنیا، بیخبری از وسوسههای شیطان و شیطان صفتان، از مهمترین عوامل غفلت است.
امام امیرمؤمنان علی علیه السّلام در این زمینه میفرمایند: انّ من عرف الایّام لم یغفل عن الاستعداد؛ کسی که وضع روزگار (و بیاعتباری دنیا) را بداند از آمادگی برای سفر آخرت غافل نمیشود(550). آری! جهل به هر یک از این امور، سبب افتادن در گرداب غفلت و گرفتار شدن در عواقب شوم آن است.