در پنجمین آیه مورد بحث، سخن از صفات برجسته مؤمنان است. قرآن در عبارتهای کوتاه و بسیار پُرمعنی، ضمن بیان بخش مهمّی از صفات مؤمنان، پاکدامنی و عفّت را یکی از خصلتهای برجسته آنها دانسته و میگوید: آنها کسانی هستند که دامان خود را (از آلودگی به بیعفّتی) حفظ میکنند و تنها آمیزش جنسی با همسران و کنیزانشان دارند که در بهرهگیری از آنان، ملامت نمیشوند و کسانی که غیر از این راهی را طلب کنند، تجاوزگرند؛ والّذین هم لفروجهم حافظون الّا علی أزواجهم أو ما ملکت أیمانهم فأنّهم غیر ملومین - فمن ابتغی ورآء ذلک فأولئک هم العادون.(509)
جالب این که، قرآن در بیان صفات برجسته مؤمنان، عفت را بعد از نماز و زکات و پرهیز از لغو مطرح کرده و حتّی آن را بر مسئله امانت و پایبندی به عهد و پیمان نیز مقدم داشته است.