بدیهی است هرقدر آرزوها طولانیتر باشند تهیّه مقدّمات بیشتری را میطلبد، همچنین صرفهجویی بیشتری برای حفظ اموال و ثروتها جهت رسیدن به آن آرزوهای دور و دراز لازم است و نتیجه این دو، یک زندگی توأم با درد و رنج و سختگیری بر خود و خانواده خود توأم با تلاش شبانهروزی بیرویّه خواهد بود.
به همین جهت در احادیثی که از امیرمؤمنان علی علیه السّلام نقل شده است میخوانیم: من کثر مناه کثر عنائه؛ کسی که آرزوهایش زیاد باشد، تعب و رنج او فزونی خواهد یافت.
و نیز میفرماید: من أستعان بالأمانیّ أفلس؛ کسی که از آرزوهای دراز کمک بگیرد فقیر و مفلس میشود (و زندگی فقیرانه خواهد داشت هر چند ثروتمند باشد).
و نیز میفرماید: الرّغبة مفتاح النّصب؛ تمایل به دنیا (و آرزوهای دراز) کلید درد و رنج است!(279)