یکی از مواردی که امامان (علیهم السلام) بسیار از آن ناخشنود میشوند، قطع رابطه با دوستان و برادران و خویشاوندان است. به طور معمول قطع رحم را کسانی انجام میدهند که موقعیت اجتماعی برتری دارند. ثروتمندان، خویشاوندان فقیری دارند که با ایشان به دلیل فقرشان قطع رابطه میکنند. به هر حال، قطع رحم نشانه این است که ما دیگران را چنان که باید به حساب نمیآوریم. یکی از واجبات شرعی، صله رحم است. برای صله رحم آشنایان، به ویژه آشنایان فقیر، باید بکوشیم برنامهای داشته باشیم. حتی با کسانی که نسبت به ما بده کردهاند یا حتی کارهای ناپسندی انجام دادهاند، نباید قطع رحم کنیم. چه بسا همین رفت و آمدها باعث شود که آنها اصلاح شوند. از چیزهایی که امامان (علیهم السلام) خیلی دوست دارند، این است که مؤمنان با همدیگر، محبت و صمیمیت داشته باشند و به یکدیگر خدمت کنند.
بعضی از مسائل در دستورهای امامان خیلی مورد تاکید واقع شدهاند؛ ولی متاسفانه ما چنان که باید، حق این دستورها را ادا نمیکنیم؛ برای مثال، حقوق دوستان، خویشان، نزدیکان، همسر و فرزندانمان را چنان که باید رعایت نمیکنیم. کار نیک و عمل صالح، فقط نماز و ذکر و دعا نیست؛ البته هر یک از اعمال صالح به جای خود محفوظ است؛ اما مجموعه دستورهای اسلام، معجونی است که باید از همه آنها پیروی کنیم. شیعه واقعی کسی است که همه کارهای خوب را انجام دهد و از همه گناهان بپرهیزد. کسی که از مسائل دین فقط یک بُعدش را میبیند و انجام میدهد، مثل آدمی است که یک عضوش بیشتر از حد رشد میکند و سایر اعضایش کوچک میماند. تصویر افراد ناقص الخلقه را دیدهاید که سرشان یا دستشان کوچک است یا گاهی یک دست و یک پایشان در مقایسه با دست و پای دیگرشان بسیار بزرگتر است. بنابر آنچه عالمان تشریح و فیزیولوژی میگویند، وقتی غده هیپوفیز مغز، اختلال مییابد، کار تنظیم و تعدیل اندامهای بدن به هم میخورد. کسانی که فقط بعضی از دستورهای دین را میگیرند و عمل میکنند، شکل واقعی آنها نامتعادل است. ما بصیرت نداریم و باطن آنها را نمیبینیم؛ ولی آنهایی که شکل باطنی شخصی را میبینند، وقتی به چنین اشخاصی نگاه میکنند، میبینند که اندام روحشان بیقواره و ناموزون است. باید به همه دستورهای دین با هم، در یک مجموعه، به طور منظم و مرتب عمل کنیم. به هر حال، یکی از کارهایی که امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) خیلی دوست دارد و از آن شاد میشود، رسیدگی شیعیان به امور یکدیگر است. هر چه شیعیان با هم آشناتر و نزدیکتر باشند، تکلیفشان در برابر هم بیشتر است: فاعفوا و اصفحوا یأتی الله بأمره؛(121) عفو و گذشت کنید تا خداوند فرمان خود را بفرستد. از همدیگر بگذریم. مگر دوست نداریم که خدا از ما بگذرد. اگر انتظار دارید خدا از گناهان شما بگذرد، باید از گناه مردم و دیگران بگذرید! بگذرید تا خدا هم از شما راضی شود! به روی هم نیاورید که اشتباهی کردهاید! مگر دوست ندارید خدا در روز قیامت از گناه شما بگذرد و به رویتان نیاورد که چنین کاری کردهاید؟ اگر دوست دارید، امتحان کنید! اگر کسی اشتباهی کرده است، پرده پوشی کنید.