مقام اهل بیت (علیهم السلام) چنان مقام بزرگی است که بزرگیاش را با عقل و فکر خودمان نمیتوانیم درک کنیم. در واقع عظمت خدا است که در انوار پاک چهارده معصوم (علیهم السلام) تجلی کرده است. اگر همه انسانها عقلهایشان را روی هم گذاشته، بخواهند پایه بلند این مقام را درک کنند؛ هرگز نخواهند توانست. همین قدر باید خوشحال باشیم که خداوند متعالی، این معرفت را به ما داده است که بدانیم آنها در چنان مقام والایی هستند که ما نمیتوانیم بفهمیم. اگر این را باور کنیم، خودش کمال است.
همان گونه که ذات و صفات خدا برای ما قابل شناخت نیست، صفات اولیای او را نیز نمیتوانیم بشناسیم؛(28) البته هیچ مخلوقی را نمیتوان با خدا مقایسه کرد؛ چرا که او فوق بینهایت است. خدا و اولیای او تفاوت بسیاری با هم دارند؛ آن هم نه تفاوت یک درجه، آن گونه که بعضی فکر میکنند. نمیتوان گفت: وجود، درجاتی دارد که بالاترین درجه آن خدا، و یک درجه پایینتر از آن، وجود پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) است؛ چرا که فاصله ذات اقدس الاهی با شریفترین و والاترین مخلوقاتش نیز که نور پاک محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) است، بینهایت است. فاصله نور مقدس پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) با ما بینهایت است؛ اما فاصله او با خدا نیز نهایت ندارد. خداوند فوق مقام همه مخلوقات و از جمله، انوار معصومان علیهم السلام است.
اگر همین اندازه بفهمیم که از درک مقام والای ایشان ناتوانیم، باید خدا را بسیار شاکر باشیم که چنین معرفتی به ما داده است. این حقیقت نیز به برکت تعلیم خود آنها است وگرنه به هزاران غرور مبتلا میشدیم و خیال میکردیم خیلی چیزها را میفهمیم. در مرتبه اول، قرآن به ما فرموده است:
و ما أوتیتم من العلم الا قلیلاً.(29)
و جز اندکی از دانش به شما داده نشده است.
و در مرتبه بعد، خود اهل بیت (علیهم السلام) فرمودهاند که مقام ما بسیار بالاتر از آن است که شما بفهمید. به هر حال، به برکت تعلیم آنها فهمیدیم آنها در چنان اوجی هستند که اگر ما هزاران سال با تندروترین مرکبها نیز حرکت کنیم، به آنجا نخواهیم رسید.