خداوند رحمان، از روی مهربانی و رحمت بیکرانی که به بندگانش دارد، محبوبترین و عزیزترین بندگانش را که به عالیترین درجات انسانیت رسیدهاند، در معرض امواج غم، فشار و رنج و ستم ستمگران قرار میدهد تا زمینهای برای رشد انسانها فراهم آید.
در دوران غیبت، سختیها و رنجهای طاقت فرسایی بر قلب امام زمان (ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء) وارد شده، و ستمهای بسیاری بر دوستان و شیعیانشان رسیده است و حضرت که رؤوفترین انسان روی زمین برای امت اسلام است، آنها را مشاهده، و بر آن صبر کرده است. قلب مقدس حضرت فقط در پرتو اتصال مداوم به عظمت و قدرت خداوند میتواند این همه رنج و رستم را تحمل کند. خداوند متعالی به قلب رؤوف امام عصر، نیرو و توانی از قدرت نامتناهی خویش عطا فرموده است تا بتواند تمام ظلمها و فشارهای روحی را تحمل کرده، بردبار باشد و هر لحظه در انتظار ظهور بماند.
خداوند رؤوف مهربان، وجود مقدس ولی عصر صلوات الله علیه و علی آبائه الطاهرین را آفریده و در معرض طوفان سختیها و فشارهای روحی قرار داده است تا آدمیان بفهمند برای چه آفریده شدهاند و آن گاه که هدف آفرینش و مسیر درست زندگی خویش را دریافتند، در مسیر آن گام بردارند و به اندازه همتشان، آن راه را بپیماید.
درست است که از بهترین لحظات عمر ما، اوقاتی است که به مولایمان توسل میجوییم؛ در فراق او اشک میریزیم؛ در مدح او اشعار و سخنانی میشنویم؛ در عزای اجدادش عزاداری میکنیم و...، ولی اینها هیچ کدام هدف نهایی نیست. این دستورها را به ما دادهاند تا جهت مهرها و محبتهای ما به یک سمت و سو تمرکز یابد و پاکترین عواطف ما به یک جهت که جهت خدایی است، سوق داده شود و دلهای ما به زخارف پست دنیا تعلق یابد. آری، دلی که به وجود مقدس ولی عصر سپرده میشود، دیگر جا ندارد به اغیار سپرده شود.