هر عاشقی به طور طبیعی دوست دارد با معشوق خویش ارتباطی برقرار کند؛ انسی بگیرد؛ به لقایش برسد و از دیدار و همنشینی با او لذت ببرد. در چنین عشقی، خودخواهی وجود دارد؛(15) اما عاشق پاکباخته، در اندیشه التذاذ خودش هم نیست؛ بلکه فقط محبوب را میبیند و همواره در پی آن است تا کاری را انجام دهد که معشوقش دوست میدارد.
در تمام عالم؛ فقط یک خورشید حقیقت و یک مظهر کامل صفات جمال و جلال الاهی وجود دارد که هر کس به او توجه یابد؛ به اندازه ظرفیتش از آن خورشید رخشان بهره میبرد و نور میگیرد. همه دوستداران وجود مقدس ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف)؛ به اندازه معرفت خودشان دوست دارند چشمشان به جمال حضرت روشن شود و روزی بیاید که بتوانند از وجود آن مقدسش فیض گیرند و بهره برند؛ اما پاکباختگان حضرت، هماره در اندیشه آنند که محبوبشان چه چیزی را دوست دارد تا آن را انجام دهند. دیگر با خود محبوب است که هر گونه صلاح بداند، با عاشقانش رفتار کند.(16) چنین عاشقانی، دیگر در این اندیشه نیستند که از او چیزی دریافت کنند و بهرهای ببرند؛ چرا که ایشان از تمام خودخواهیها رسته، و فقط به رضایت محبوب دل بستهاند.(17) خوب است ما نیز بکوشیم در این میدان پیش رویم و خودمان را فراموش کنیم.(18) بیشتر توجه داشته باشیم که او از ما چه میخواهد و دوست دارد چه کاری انجام بگیرد. این که ما نیز به نوایی برسیم یا نرسیم، مهم نیست.