عایشه گوید: پیامبر صلی الله علیه و آله را در حالت احتضار دیدم؛ نزد ایشان ظرف آبی بود. آب به صورت خویش میزد و میفرمود: خداوندا، مرا بر سختیهای ناشناخته مرگ - یا سکرات موت(684) - یاری کن.
و نیز گوید: بعد از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله در دفن آن حضرت اختلاف کردند. ابوبکر گفت: چیزی از آن حضرت شنیدم که فراموش نمیکنم؛ ایشان فرمودند: خداوند روح پیامبران را در محلی قبض میکند که دوست دارد در آنجا دفن شوند؛ او را در محل بسترش دفن کنید.
انس گوید: روزی که پیامبر صلی الله علیه و آله به مدینه آمد همه چیز به وجود او نورانی شد و روز رحلت آن حضرت همه چیز تاریک گردید. مشغول دفن آن حضرت بودیم و هنوز دست خود را از خاک تکان نداده بودیم، که غمها بر ما چیره شد.
و نیز گوید: هنگامی که پیامبر صلی الله علیه و آله در حالت احتضار بود، فاطمه زهرا سلام الله علیها فرمود: آه از این رنج و اندوه! پیامبر فرمود: پدرت را از این پس سختی نیست؛ پدرت به حالتی دچار شده که هیچ کس را از آن چارهای نیست. دیدار ما در روز قیامت خواهد بود.