خداوند متعال پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله را از ویژگیهای مخصوصی برخوردار کرده است که در دیگران یافت نمیشود. انس گفته است:
هرگز بوی عنبر و مشک و یا چیز خوشبوی دیگری را مانند عطر و بوی رسول خدا صلی الله علیه و آله ندیدم.(382)
و جابر بن سمره گوید: رسول خدا صلی الله علیه و آله به صورتم دست کشید؛ عطر و بویی در دست آن حضرت بود که گفتی از ظرفی مملو از مشک عطار بیرون آمده بود. هر گاه حضرتش با کسی دست میداد تا ساعتهای مدید آن عطر و رایحه در دست شخص باقی میماند و اگر دستش را بر سر کودکی مینهاد، آن کودک بخاطر رایحه و عطر از میان دیگر کودکان مشخص میشد.
روایت کردهاند: رسول خدا صلی الله علیه و آله در خانه انس خوابیده بود. در حال خواب عرق فرمود. مادر انس ظرفی آورد تا عرق بدن پیامبر را جمع نماید. آن حضرت از علت کار سؤال فرمود. زن گفت: آن را به عطرهای خود اضافه میکنیم؛ چون از بهترین و خوشبوترین آنهاست.
در اخبار ازدواج حضرت فاطمه زهرا و امیر مؤمنان علیهما السلام آمده:
پیامبر صلی الله علیه و آله به همسرانش دستور داد تا فاطمه سلام الله علیها را در اطاق ام سلمه زینت دهند. از حضرت زهرا سلام الله علیها عطر خواستند. ایشان گلابی آوردند. ام سلمه پرسید: این چه گلابی است؟ فرمود: این عرق بدن رسول خدا صلی الله علیه و آله است؛ به هنگام استراحت ظهر پیامبر صلی الله علیه و آله آن را از بدن آن حضرت میگرفتم.(383)
از جابر روایت شده:
پیامبر صلی الله علیه و آله از راهی عبور نمیفرمود مگر آنکه شخصی که به دنبال ایشان بود راه را از بوی بدن آن حضرت تشخیص میداد.(384)
اسحاق بن (ابراهیم معروف به ابن) راهویه گفته: این بوی پیامبر صلی الله علیه و آله بود؛ بیآنکه عطر استعمال کرده باشد.
و روایت شده:
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله خود را با مشک خوشبو میکرد و به اندازهای از مشک استفاده میکرد که برق و طلای آن بر فرق سرش نمایان میشد حضرتش از نوعی عود خوشبو به نام عود قماری(385) نیز استفاده میکرد. در شب تاریک ایشان را پیش از اینکه چهرهاش را ببینند از عطر بدنش میشناختند و میگفتند: ایشان پیامبر است.(386)
از امام صادق علیه السلام روایت شده که فرمود:
رسول خدا صلی الله علیه و آله بیش از آنچه که برای غذا مصرف میفرمود؛ برای عطر میپرداخت.(387)
و روایت شده که ایشان علاوه بر اهل بیتش برای دوستانش نیز خود را میآراست(388) و میفرمود:
ان الله یحب من عبده اذا خرج الی اخوانه ان یتهیأ لهم و یتجمل.(389)
خداوند از بندهاش دوست دارد که چنانچه بر دوستانش وارد شود برای آنان آماده شود و آراسته گردد.