رسول خدا صلی الله علیه و آله این دو را - با اینکه کارهایی در مورد آن حضرت انجام دادند و آزارهایی به ایشان رسانیدند که قلم از نوشتن آنها و زبان از گفتنشان ناتوان است - بخشود.
و روایت شده زمانی که نضر بن حارث - که از سرسختترین دشمنان پیامبر خدا صلی الله علیه و آله بود - به دستور حضرتش و به دست امیر مؤمنان علیه السلام در منطقه صفراء و هنگام بازگشت از بدر کشته شد؛ دخترش قتیله(299) اشعاری در سوز و افسوس از کشته شدنش سرود؛ از جمله:
أمحمد و لأنت نجل نجیبة فی قومها و الفحل فحل معرق
ای محمد (صلی الله علیه و آله)، همانا که تو زاده بانوئی هستی که در قوم خود پاکدامن بود و همسر او نیز از مردان اصیل.
ما کان ضرک لو مننت؟ و ربما من الفتی و هو المغیظ المحنق
چه زیان تو را اگر بر ما منت میگذاردی؟ بسا که جوانمرد عصبانی و خشمگین کار نیک کند.
لو کنت قابل فدیة فلنأتین باعز ما یغلو لدیک و ینفق
اگر کسی بودی که جایگزین میپذیرفتی، عزیزترین چیزی را که ارزنده و پربرکت بدانی برایت هدیه میآوردیم.
فالنضر اقرب من اصبت وسیلة و احقهم ان کان عتق یعتق
نضر نزدیکترین وسیله است که او را مورد رسیدگی قرار دهی و شایستهترین است آنگاه که قرار چنین بود که بندهای آزاد شود.
روایت کردهاند که رسول خدا صلی الله علیه و آله وقتی که این اشعار را شنید فرمود: اگر این اشعار را پیش از اینکه او را بکشم شنیده بودم او را هرگز نمیکشتم.
از جمله مهمترین موارد عفو آن حضرت بخشودن آن زن یهودی است که به وسیله گوشت گوسفند ایشان را مسموم ساخت و به کار خود اعتراف کرد. از حضرت امام باقر علیه السلام روایت شده که فرمود:
رسول خدا صلی الله علیه و آله زن یهودی را که گوشت گوسفندی را مسموم کرد احضار نمود و فرمود: چه چیز موجب شد که این کار را بکنی؟ گفت: پیش خود چنین تصور کردم اگر پیامبر باشد به او آسیبی نخواهد رسید و اگر پادشاه باشد مردم را از او آسوده میگردانم.
آنگاه پیامبر خدا صلی الله علیه و آله از او درگذشت.(300)