1- قرآن مهمترین سند تاریخی برای مسلمانان و پیروان این کتاب آسمانی است. آن جا که قرآن از تاریخی سخن میگوید و تفکرات و معتقدات اقوام و ملل پیشین و روش زندگی و سرگذشت آنها را بیان میکند، معتبرترین سند تاریخی است و در مقایسه با کتب و مطالب تاریخی، که سند قرآنی ندارد، گر چه به صورت تواتر نقل شده باشد، ارزش و اعتبار آنها در حد قرآن نیست. پس اخبار گذشتگان و داستان انبیا و اقوام پیشین را از قرآن باید شنید و از آنها پند گرفت.
این ما هستیم که باید با مراجعه به قرآن و مطالعه داستان زندگی اقوام و ملل پیشین از آنها درس عبرت گرفته، زندگی خود را بر اساس حق و روش صحیح سامان بخشیم.
2- قرآن کریم علاوه بر آن که تاریخ گذشتگان را برای ما نقل میکند و با بیان حوادثی که برای آنان رخ داده است ما را در فضای زندگی آنها قرار میدهد و از ما میخواهد که درس عبرت بگیریم، از آینده نیز خبر میدهد. بدیهی است سخن علمی و یقینی راجع به آینده گفتن کار کسی جز خداوند متعال و کسانی که به اذن او از آینده خبر دارند نیست. این خداست که آینده و گذشته و حال برایش معنا ندارد و میتواند راجع به آینده سخن بگوید و از آن خبر دهد، اوست که میتواند راه را برای بندگانش روشن کند که چگونه رفتار کنند تا به سعادت برسند. این قرآن کریم است که از گذشته و آینده خبر میدهد و انسان را نسبت به آن آگاه میکند. لذا حضرت میفرماید: الا ان فیه علم ما یأتی و الحدیث عن الماضی؛ آگاه باشید که علم آنچه میآید و آنچه گذشته است در قرآن کریم است.